Η ανησυχία μπορεί να οριστεί ως ένας διακαής φόβος που παρεμποδίζει την καθημερινή δραστηριότητα του ατόμου που επηρεάζεται. Μερικές φορές μπορεί επίσης να περιγραφεί ως ένας επίμονος φόβος που εμφανίζεται σε καταστάσεις στις οποίες οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ένιωθαν τίποτα.

Στη σχετική βιβλιογραφία υπάρχει η φράση «φόβος χωρίς αντικείμενο», που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει αυτό το σύμπτωμα. Η διάκριση μεταξύ ανησυχίας και φόβου γίνεται με βάση το γεγονός ότι η ανησυχία αντιπροσωπεύει το φόβο για ένα πιθανό γεγονός (προβολή στο μέλλον), ενώ ο φόβος αναφέρεται στην αντίδραση απέναντι σε έναν άμεσο, πραγματικό ή αντιληπτό κίνδυνο. Η ανησυχία περιλαμβάνεται σε αρκετές ψυχιατρικές διαταραχές, όπως:

• Γενικευμένη διαταραχή άγχους
• Διαταραχή πανικού
• Κοινωνική διαταραχή άγχους
• Επιλεκτική αλαλία (δυσκολία στην επικοινωνία σε διαφορετικά περιβάλλοντα)
• Άγχος αποχωρισμού
• Ειδικές φοβίες
• Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή
• Μετατραυματική διαταραχή στρες

Η ανησυχία εκδηλώνεται σε καταστάσεις όπως οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ή η οδήγηση, με την κατάσταση του επηρεασμένου ατόμου να περιγράφεται από ανεξέλεγκτες, επεμβατικές σκέψεις. Στατιστικά, οι γυναίκες επηρεάζονται περισσότερο από τους άνδρες, ενώ τα αγχώδη επεισόδια εμφανίζονται κυρίως μεταξύ των ηλικιών 35-55 ετών.

Στα παιδιά, η συχνότητα αυτού του συμπτώματος είναι 1/8 και οι επιπτώσεις περιλαμβάνουν χαμηλές επιδόσεις στη μάθηση και στις κοινωνικές σχέσεις. Αντίθετα, στους ηλικιωμένους, οι αγχώδεις διαταραχές είναι από τις πιο συχνές ψυχιατρικές ασθένειες, με τη βιβλιογραφία να υποστηρίζει ότι οι περισσότερες συνδέονται με τραυματικά γεγονότα.

Πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι σε μέτρια μορφή, η ανησυχία δεν αποτελεί πρόβλημα ψυχικής υγείας, αλλά έναν τρόπο με τον οποίο το σώμα αντιδρά σε μια στρεσογόνο κατάσταση.